فکر کنم اولین آرزوم ،آرامشه ، در کنارشون.
وقتی ارامش نیست ، اگه یه روز نباشن؟ حتی باااینکه بدم میاد ازش ، چی میشه زندگی؟!
عمیقا نگرانم ، نگرانم بدبختی ها بیشتر شه ، چه بیچاره ایم ما نه،؟!
خدایا اگه دقت کنی ، یه دلخوشی کوچیک هم ندادی میدونی؟!
بیچاره تر از بیچاره میکنی و هی ناشکری کنیم بیچاره تر میشیم ، خدایا چی بگم بهت؟!
چرا اینطوری میکنی باهامون؟!
چرا میخوای بدبخت ترم کنی؟
من میدونم اتفاقای بد دارن نزدیک میشن.
از همچی بدم میاد خدا ، به هیچی اعتقاد ندارم دیگه ، چون هیچ فایده ای نداره ، تهش میخوای منو ببری جهنم‌دیگه. تهشه. ولی اینجا فکر میکنی بهتر از جهنمه؟! واقعا چی فکر میکنی؟!
خدا چرا میگی حکمته؟ اینا چه حکمتیه؟ چه گناهی کردیم. ! تاوانِ بنده تو شدن اینه؟
تاوان کارای بقیه رو ما بدیم؟
من دارم تاوان چیو پس میدم؟
چرا ؟
کاش دیگه صدای قلبمو نشنوم.